Zbroja końska - końskie uzbrojenie ochronne, nazywane też ladrami lub ladrowaniem.

Znane było już w starożytności. W Europie Zachodniej zaczęto je stosować w XIII w. Początkowo zbroja końska miała postać watowanego kropierza, później - kolczej plecionki. W XV w. i w I połowie XVI w. uzyskała ostateczną formę pełnej zbroi płytowej.

Składała się najczęściej z przedpierśnia (blachy osłaniającej pierś zwierzęcia), blachy tylnej chroniącej zad, z dwóch blach bocznych łączących przednią i tylną część zbroi, a także z naczółka (chroniącego łeb) oraz folgowego nakarczka. Całość łączona była nitami i zawiasami.


Budowa owej zbroi końskiej (W kilku językach)